"Boer zoekt vrouw"

Eind 2014 kocht ik een verwaarloosd weiland in het uiterste zuiden van Nederland, nagenoeg op de grens met België. De grappen over ‘Boer zoekt vrouw’ waren in die beginperiode niet van de lucht. Inmiddels ben ik vier jaar en veel ervaring verder, maar nog steeds is elke inbreng en aanbeveling van andere ‘hobby-boeren’ welkom.

Revisie meidoornhaag

Ons weiland verkeerde bij aankoop in erg verwaarloosde staat. Het perceel had de vorm van een grote taartpunt en was 2000 vierkante meter groot. Ongeveer 200 meter daarvan was gelegen aan een onverharde landweg en afgebakend met een verwilderde en behoorlijk uit de kluiten gewassen meidoornhaag. Op plaatsen was die 3 meter breed en 4 meter hoog. Letterlijk ‘een doorn in het oog’ van de ‘professionele’ boeren in de buurt, die niet meer met hun landbouwmachines konden passeren. Eerste zorg van deze hobby-boer was dus de ‘revisie’ van die meidoornhaag.

Snoeiwerk winter 2014/2015

Bij aankoop van het weiland had ik me voorgenomen het boerenambacht uit te oefenen zoals ook mijn grootvader dat al deed: pure handkracht dus. Ik kocht een ‘uilenbek’ en een goede snoeizaag voor de dikkere takken. Ik had geluk, het was winter en ik had geen last van een dicht bladerdek. Maar eerlijk is eerlijk, de doornen zaten er wel nog aan. Enfin, de haag moest teruggesnoeid tot ‘manshoogte’. Zo zagen de meidoornhagen van opa er in mijn herinnering ook uit: je kon er overheen kijken. En wie wil er nou in zijn weiland een ‘opgesloten’ gevoel tussen metershoge hagen hebben, nietwaar?

Subsidie meidoornhagen vervallen

Toen het voorjaar werd, was de klus geklaard. Maar nu de haag zo fors was teruggesnoeid, werd pijnlijk duidelijk dat er nogal wat open plekken waren. Van de Stichting Instandhouding Kleine Landschapselementen Limburg (IKL), had ik inmiddels begrepen dat er geen subsidie meer verstrekt werd voor aanplant en onderhoud van meidoornhagen. En volgens de medewerker van IKL die ter plekke poolshoogte kwam nemen voor aanplant van hoogstambomen, zou het ook niet meer lukken om een aaneengesloten haag te creëren. De jonge aanplant zou te weinig licht krijgen.

Droge zomer bijna funest voor jonge aanplant

Ik sloeg de raadgeving van de IKL-medewerker in de wind en plantte toch nieuwe struikjes. En warempel, drie jaar na datum is er weer sprake van een ‘aaneengesloten’ haag. Dat heeft me trouwens toch de nodige hoofdbrekens gekost want er volgde een uitzonderlijk droge zomer voor mijn jonge aanplant. Omdat er in het weiland geen waterpomp en/of waterreservoir aanwezig was, moest ik dat water de hele zomer met jerrycans op mijn fietskarretje van thuis aanvoeren. Maar het resultaat mag er zijn. Hieronder de haag zoals die er in juli 2017 uitzag; De foto is vanuit dezelfde positie genomen als die van eind 2014. Klik erop om te vergroten.